Vos voliài parlar, dins un article mai (ne farà totjorn un de mai...), del cas Saunièira. Pels qu'auriàn legit le
Da Vinci Code, le nom lor remembrarà benlèu quicòm qu'es le nom del grand de l'eroïna, le tipe que se fa tuar a la debuta.
En realitat aquel nom de Saunièira foguèt pas inventat pel Dan Brown.
L'Abbat Saunièira, de son pichon nom "Bérenger", foguèt le curat, o abbat coma voldrètz, de Rennes-le-Château, pichòt vilatge d'Aude darrièr Limos. Son istòria es a la debuta del sègle vint, fin del dètz-e-nòu. Bérenger Saunièira nasquèt a Montazel, pichon vilatge pas tròp luènh de Rennes-le-Château (la precision a son importancià que vos cal pas enganar amb Rennes-les-Bains que son pas qu'a qualques kilometres les dos) , faguèt sos estudis de curat a Narbona e foguèt un religios integrista sembla. Aquò li faguèt pèrdre sa plaça de professor e se trapèt dins aquel pichòt vilatge sens granda importancià, pareissià, per el.
La glèisa èra tant mal fotuda qu'aquò que demandèt a la comuna d'argent per faire de reparacions. Aqui se venon metre d'istòrias politicas entre Glèisa e Republica d'un autre temps (o benlèu pas...). En efièch las idèias republicanas de la comuna en plaça plasiàn pas a l'abbat e faguèt abans d'eleccions de missas ont balhava a las femnas de recomendacions de votacion per lors òmes. D'argent li foguèt balhat per una familha nòbla per començar le trabalh de reparacion mas un moment aprèp tot aquò, puèi que deguèt partir de Rennes-le-Château a causa de sas presas de posicion.
E aqui comença tot le mistèri de l'Abbat Saunièira que fins ara es pas jamai estat resolvut. Avis als amators de cèrca de tresaur!
Per faire aquestes trabalhs faguèt dintrar dins la glèisa de maçons, testimònis que se passèt de causas estranhas. Primièr, Saunièira lor faguèt desmargar l'autar e dins un pè d'aquel trapèron tres causas. D'unes dison qu'èran de pichòtas fiòlas, d'autres prepausan de reliquias o encara se ditz qu'auriàn poscut èsser de tudèls de fusta encerats qu'auriàn contenguts de pergamins. Le tot es que le Bérenger se prenguèt tot aquò en dire als òmes qu'èran aqui qu'èra pas res. Aprèp aquesta descuberta viatgèt le tipe dins le "pais bas" dison las gents, es a dire Carcassona... Se ditz que rescontrét un molon de còps l'avesque (pensi qu'es aquò), se ditz tanben qu'anèt fins a Paris quèrre d'entresenhas, a la glèisa Sant-Sulpici. E quand tornava fasià encara mai de causas dins sa glèisa de Rennes-le-Château e a l'entorn. Faguèt levar una pèira del sòl de la glèisa que dejos i avià un dessenh de cavalièrs e subretot una ola plena de pèças d'aur. Als obrièrs diguèt qu'èran de medalhas de Lordas sens valor...
Aprèp fa faire de construccions, de renovacions...sus son denièr personal.
Se fa construire la torre Magdala, que conten(guèt) sa bibliotèca personala, la Villà Béthanie, fa metre dins la glèisa d'estatuas, fa les jardins de la glèisa, a una sèrra que conten un molon de plantas raras... Menan, amb sa serviciala, Marie Dénarnaut, qu'an de rapòrts mai qu'ambigus, la granda vida. Ela a de vestits polits que polits, vivon ensems, recebon de mond important...
Mas tanben fan de conarias. O melhor dit fan de causas estranhas. Eran pas eles dos qu'èran dins le cementèri a rasclar e a furgar de pèiras tombalas? Es pas el l'Abbat que faguèt metre un Diable (m'avètz plan ausit!!!) jol benesidor de sa glèisa???!! Son pas eles dos que refusèron als vilatgeses le dreit d'anar quèrre d'aiga dins la citerna qu'aviàn bastida alara que i avià un fuòc prèp del vilatge? E qu'es aquel paisatge, amb una saca que ne raja d'aur, qu'es pintrat dins le fons de la glèisa facià a l'autar? Que vòlon dire las inscripcions "Par ce signe tu le vaincras" (alara qu'es el que faguèt dintrar le Diable dins sa glèisa...) o encara "Terribilis est, locus iste" (Tarrible es aquel luòc)? La Santa patrona de Rennes-le-Château es pas Marie-Magdeleine? Que trapèt Saunièira? D'unes dison que trapèt pas res e que foguèt un jan-fotre, un raubaire. Mas estranha es sa vida e escur es son secret qu'emportèt dins la tomba, coma sa bòna que diguèt pas res. Benlèu que les qu'an eretat ba sabon. E òc, me dirètz qu'aquò es impossible per un abbat d'aver d'eiretièrs mas el donèt tot çò que possedissià a la Marie Dénarnaut...e ela abans de morir faguèt un don universal (crèsi qu'es aquò) a una familha. Del temps que tota aquela istòria se passèt n'i a que dison que i a de gents qu'èran al fial coma d'autres curats o abbats del canton, de gents que trabalhavan dins la glèisa... Mas ara totes aqueles son mòrts, benlèu que n'i a qu'an daissat quicòm.
Es segurament per aquò qu'ara es enebit de faire le mendre trauc dins Rennes-le-Château, que le cementèri es tampat, que i a de milierats de gents que venon dins aquel pichòt vilatge que deu comptar un centenat d'armas, benlèu tanben per aquò qu'un ostal sus dos (a quicòm pròche...) es una librarià. Le mond ven quèrre l'entresenha de mai, la persona que li poirià dire çò que i a e subretot ont se pòt trapar le tresaur.
Ieu que coneissi pas tròp las glèisas e que las aimi de luènh, vos pòdi dire qu'aquela a un d'aquòs de mai. Pensi qu'es la sola que sià interessanta. Se pòt pas veire coma una glèisa normala.
Per clavar l'istòria vos dirai que l'an passat un professor de la facultat, a Montpelhièr, diguèt dins un de sos corses aquò : "... e coma totes les tresaurs de l'istòria aquel deguèt acabar a Rennes-le-Château." digus relevèt. Una istòria de mai a se pèrdre? Pas pels americans e les pibelats de tresaur.
Per seguir contunhèri l'enquista a la facultat e aqui comprenguèri... Pensavi de t'explicar dins aquel article le projècte de blòg balhat coma trabalh notat en practica modèrna de la lenga, mas aprèp enquista es pas mai obligatòri, sas jà tot : l'article per setmana d'un quinzenat de linhas, d'imatges e/o film de còps que i a, de comentaris en cò dels autres... Doncas sas qu'ai pas tenguts les engajaments. Marrida filha que soi! Melania le ditz pro!