A tu Joan deu Peiroton.

Adieu le Joan deu Peiroton,

Te coneissi pas brica. Alavetz me cal explicar perque t'escrivi. S'anatz veire le tot primièr article (que jà n'i a pas gaire...per tu Melania!) veiretz que i a un òme que me daissèt un comentari (en mai de ma maire...).
A tu tipe que te fas sonar Joan deu Peiroton e que coneissi pas, te vòli faire un article, tant ma suspresa de veire qu'aquò posca interessar qualqu'un foguèt granda.
De'n primièr decidi, a l'unanimitat de ma persona soleta, que te vau dire de tu, coma ba fau dempuèi la debuta, puèi que parlas la lenga e que m'as pas raubat de campairòls, òm ba dirià.
E puèi ai fait ma pichòta enquista sus tu. Me soi entresenhada sus internet e ai trapat ton blòg, que ses un blogaire!!! En cò mieu tanben vesèm Pirineus!!! Gaita aquò!
Per seguir contunhèri l'enquista a la facultat e aqui comprenguèri... Pensavi de t'explicar dins aquel article le projècte de blòg balhat coma trabalh notat en practica modèrna de la lenga, mas aprèp enquista es pas mai obligatòri, sas jà tot : l'article per setmana d'un quinzenat de linhas, d'imatges e/o film de còps que i a, de comentaris en cò dels autres... Doncas sas qu'ai pas tenguts les engajaments. Marrida filha que soi! Melania le ditz pro!
Te merceji Joan deu Peiroton, emai te conesca pas, que m'a fait plasèr de veire que i avià de mond qu'aquò interessava les blògs.

Adieu Joan deu Peiroton.

Anoncia de sason.

"Sent! Sent! Soi ieu, soi ieu boletus edulis que flati d'aquela flaira fresca tas nasiscas encantadas per las sentors del vegetal en decomposicion ; vaqui, en plumas elegantas, la majestuosa dama blanca que gaita de'n naut de sa branca la luna e le sòm dels abitants del bòsc.

- Cada raiç es un tentacul que cabussa dins las fuèlhas, cada fuèlha es una dissimulacion per mon nis, e mon nis es fondat plan solid, al pè del garric o del castanhièr, encerclat per la mossa verdosa, las fuèlhas mòrtas e la fusta umida.

- Sent! Sent! Mon fraire embauma les sotabòsques de las forèsts de pins, e mos enemics subjugan de lors colors foguejairas les passejaires pas assabentats o atiran les insèctes imprudents."

*
**

Son istòria contada, me demandèt de demorar amb el per l'eternitat e de me faire pel biais d'aquela aligança la reina de la micologia.

Quand li mormolhèri aimablament que mon campairòl preferit èra son cosin de Paris, descorat e fòrt destermenat, s'enervèt, plorinegèt e se daissèt culhir pel primièr passant vengut qu'èra pas que mon companh fieròt de trapar son primièr tresaur fina mosidura.

A l'ainat.

Vaquí le vilajon, d'estiu...

Al començament.

S'i caliá metre un jorn!
De fòrça mai que de plaser, mas s'i caliá plan metre un jorn o l'autre e ara ai sufisament esperat.

De qué dire ara que i sèm...

Benlèu pas grand causa, benlèu mai que çò que podiam pensar.
Sul papieròt es marcat "un article [...] de presentacion o autre" tot en se disent qu'aquò será (amb l'accent qu'arribi pas de metre, p... de tecnologia) legit per de professors e de gent que coneissèm. Aisit!
Doncas per me presentar dirai que soi la Perrina de segonda annada que coneissètz, que demòri dins Aude, dins Montanha Negra dins un pichon recanton entre castanhièrs, vièlhs (e mens vièlhs), bolets e occitan. Qu'aquò se sona CAUDEBRONDE. Capitala de 150 armas (al darrièr inventari), 2 eolianas (pas encara montadas), 9 fonts (que rajan de longa), un centenat de singlars e qualques milierats d'arbres.
Vaquí per l'encastre.

Per çò "autre" pensi que i tornarai deman benlèu, que uèi soi revoltada. De fait, cossí acceptar de veire, dins una Republica laïca, un president recebre un òme de glèisa amb las onors? De qué pensar de la television PUBLICA que va difusir pendent d'oras de preguièras? De que dire d'aquestes ministres (en mai d'aquò francmaçons per d'unes) que fan de corbetas a la mai nauta instància crestiana?
Paura Bernadeta... qu'as fait?

Vau daissar mon afar aicí, que mas idèas s'enneblan de colèra.

Al còp que ven.

Ai dit.