Anoncia de sason.

"Sent! Sent! Soi ieu, soi ieu boletus edulis que flati d'aquela flaira fresca tas nasiscas encantadas per las sentors del vegetal en decomposicion ; vaqui, en plumas elegantas, la majestuosa dama blanca que gaita de'n naut de sa branca la luna e le sòm dels abitants del bòsc.

- Cada raiç es un tentacul que cabussa dins las fuèlhas, cada fuèlha es una dissimulacion per mon nis, e mon nis es fondat plan solid, al pè del garric o del castanhièr, encerclat per la mossa verdosa, las fuèlhas mòrtas e la fusta umida.

- Sent! Sent! Mon fraire embauma les sotabòsques de las forèsts de pins, e mos enemics subjugan de lors colors foguejairas les passejaires pas assabentats o atiran les insèctes imprudents."

*
**

Son istòria contada, me demandèt de demorar amb el per l'eternitat e de me faire pel biais d'aquela aligança la reina de la micologia.

Quand li mormolhèri aimablament que mon campairòl preferit èra son cosin de Paris, descorat e fòrt destermenat, s'enervèt, plorinegèt e se daissèt culhir pel primièr passant vengut qu'èra pas que mon companh fieròt de trapar son primièr tresaur fina mosidura.

A l'ainat.